Xavier Frías Conde entende a vangarda poética galega actual fixándose no papel das mulleres a partir da derradeira década do século XX. Na súa exposición fala da poesía escrita por mulleres como unha realidade e considera  que "hai modos de escribir que só foron experimentados por mulleres".

Para o autor, o que comeza a ser unha vangarda de grande interese é o grupo de mulleres que principian a escribir na década dos 90 e que naceron a partir dos 60. Os trazos comúns a todas elas serían: a ousadía na abordaxe dos temas e a ruptura con aqueles tradicionais, a presenza dos temas sexuais, a sensualidade, a frescura idiomática, o emprego de todos os medios de publicación ao seu alcance, a visión feminina do mundo a través da escrita e a reescrita de mitos.

Remata o artigo indicando os nomes desa vangarda poética feminina á que Frías Conde engade dous que non aparecen nas listas canónicas: Ana Cibeira e Viqui Veiguela.  Destas dúas poetas inclúense varios textos.