Cólera abala entre a poesía social, a feminista e a memorialística. Reivindicación de símbolos e persoeiros da resistencia contra o franquismo, na obra mestúrase a memoria colectiva e íntima destes tempos coa carraxe do suxeito feminino motivada pola súa dobre opresión: a que sofren como activistas pero tamén como mulleres. A cólera é, polo tanto, dobre.