O artigo ábrese constatando a serodia e escasa atención que os historiadores da literatura e ensaístas lle prestaron ao escritor Lueiro Rey, que Hermida explica pola súa condición bilingüe e pola súa radicalidade cívica. A seguir, realízase un breve percorrido polas súas obras en galego entendidas como proxección da súa solidariedade polos desherdados e da súa rebeldía ante a inxustiza.