Dorothé Schubarth afirma que o canto popular galego está divido en dous xéneros principais, o romanceiro (ou poesía narrativa), segundo ela moi ben estudado, clasificado e editado, e a cantiga ou copla, da que existen poucos traballos.

No presente artigo a autora analiza algúns elementos simbólicos da lírica tradicional galega relacionados coa vida cotidiá e, moi especialmente, coa representación das mulleres e, en xeral, con todo o que ten que ver co ámbito feminino como a fonte, o río, a horta, o prado, etc.