Xesús Alonso Montero presenta tres achegamentos á poesía galega de Manuel Curros Enríquez. Na primeira aproximación desenvolve a biografía do autor (nacemento, infancia, traslado a Madrid e exaltación da I República, influencia da atmosfera familiar) e un acontecemento que o marcou: a persecución e o éxito do seu primeiro libro. A continuación, Alonso Montero céntrase nos poemas e nos versos máis comprometedores e reproduce a defensa levada a cabo polos avogados.

No segundo achegamento, o estudoso considera a Curros como un extraordinario poeta civil cuxa musa é un acontecemento non só na poesía española do século XIX, senón tamén en Europa.

No último achegamento, o autor comenta o exilio e a morte de Curros en Cuba. Remata o seu traballo incitando á lectura da obra currosiá porque a súa palabra non se desvirtúa polo feito de denunciar "a contaminación moral e política".