Sucinta aupoética que precede unha serie de textos titulada "Tres poemas e oito fragmentos". Fonte concentra a atención na figura do poeta e no xeito en que foi concibida na tradición moderna, con referencia explícita a Hölderlin (sacralización tráxica do poeta), Baudelaire (fuxida e paraísos artificiais) e Rimbaud (desarranxo dos sentidos). Segundo o autor, todo poeta debera comportarse como se fose o derradeiro poeta. E asemade como se fose o poeta futuro.