Recensión de Éxodo, de Daniel Salgado (Vigo: Xerais, 2006). O libro parte dunha das moitas experiencias de emigración que se viviron en Galiza para radiografar a condición humana, denunciar abusos e influír sobre o noso presente como colectividade. A discursividade aberta do poema ponse en relación cunha poética que prioriza o proceso sobre o resultado e esta, á súa vez, cunha concepción da historia que non sacraliza o pasado, senón que dialoga con el desde unha posición crítica.