A autora presenta unha concepción da poesía na que o coñecemento do mundo e a indagación sobre a identidade persoal ocupan un lugar central como operativo dirixido contra o caos. Postúlase así mesmo un compromiso solidario coa cultura propia e coa lingua. A autopoética compleméntase cun poema en cinco tempos titulado "Tras da dorna de Ulises".