12 DE XULLO. ESTACIÓN PRIMEIRA

"Na luz non queda nada se ti xa non a habitas"
Dixéchesme esa noite, cegadora de espantos.
Era verán, recordo. Alongados os días
no tránsito das horas palabras sen resposta.

Ninguén agás a sombra dos pasos nos miraba
cada recanto era un mar, un horizonte.
Na cidade, as calexas, entrefebradas elas
debuxaban siluetas de aromáticas horas.

Pero chegou a noite e con ela o silencio
pesadelo de angustias na voráxine incerta,
cos dedos esgazados e as bágoas no teu rostro
anunciando feridas no máis fatal insomnio.

[Derrotas con raíces. Inédito]