A obra de Rosalía de Castro representa e sintetiza, segundo Francisco Rodríguez, o conflito creado pola desaparición do tipo de sociedade patriarcal e o ascenso da sociedade burguesa. Tal afirmación exemplifícase coa narrativa rosaliana.

Por outra parte, o estudoso considera que a escritora asume a necesidade de loitar contra os estereotipos da ideoloxía dominante no relativo ao papel asignado a Galicia. Produto desta actitude, e mais da análise da realidade persoal e colectiva baixo a óptica do mundo como loita e frustración, sería a obra poética en galego. Nos últimos libros de Rosalía, ao longo dos anos oitenta, consolidarase unha actitude de autismo psicolóxico.

Conclúese aludindo ao enterro da poeta, á mobilización de desagravio iniciada na Habana, ao intento de beatificación da man dos rexionalistas e á integración na literatura española.