Apúntase que o Rexurdimento e a Renaixença son a consecuencia da necesidade de dar a coñecer a lingua, a literatura e a historia das diferentes nacionalidades do Estado español durante o século XIX.

Segundo Cristina Dupláa, elevar o galego e o catalán a rango de lingua de cultura é o elemento central do discurso nacionalista en Rosalía de Castro e en Bonaventura Carles Aribau. Os dous poetas, xunto coa celebración dos xogos florais en Galicia e Cataluña, inauguran dúas correntes artístico-literarias inseparables do galeguismo e catalanismo ideolóxico, cultural e político. As diferenzas discursivas entre o Rexurdimento e a Renaixença estarán no aspecto social, pois a maioría dos románticos cataláns non viron a necesidade do compromiso político.