Despois de aludir ás distintas interpretacións do poema que glosa a copla popular "Castellanos de Castilla", inténtase situar a Rosalía de Castro dentro dunha tradición. Con todo, o poema apártase dela nalgúns aspectos (a ausencia da referencia nominal ao segador e a conversión da traxedia colectiva en persoal e íntima).

Segundo o autor, en Rosalía, o dato pintoresco vólvese dato histórico e nel fúndense a actitude afectiva, a social e a política grazas ao recurso de deixar a palabra á muller que chora a perda do compañeiro.