Primeiro dos dous limiares do libro de poemas de Jaime Moreda Santamaría Pequeños poemas desesperados, que incorpora textos en linguas castelá e galega, esta última menos representada que aquela. O limiar de Alonso Montero é así mesmo bilingüe e céntrase en sinalar o seu coñecemento e trato do autor en Ribadavia, así como a súa proximidade en tanto escritor cunha musa anarquizante, o que talvez explicaría algunhas decisións autoriais sobre a disposición do corpo de poemas, a alternancia lingüística no libro e o seu afastamento da vida literaria en xeral. Alonso Montero indica ademais que Moreda non é poeta de poetas nin de moitas lecturas, se ben algunhas destas son tan relevantes como a de Valente. Fronte a esa cultura de carácter libresco en Moreda imporíase unha poética de xorne machadiano, a de quen vive e escoita o seu corazón.