Xosé Luis Couso indica que a mirada interior de Rosalía de Castro se dirixe cara ao atormentado sentir e vivir existencial. Segundo o autor, en Rosalía dáse unha simbiose entre a realidade íntima e a da contorna. Tal conxunción percíbese nos seus versos por medio dos recursos estilísticos. Conclúese reiterando que a poeta comprendeu e viviu a dor de Galicia a través da súa propia.