O artigo estuda a visión que da paisaxe galega ofrecen os Seis poemas galegos de Lorca como escenario da articulación entre individuo e natureza que caracteriza a poesía moderna. O binomio acuñado por Schiller que distingue poesía inxenua (ou clásica)/poesía sentimental (ou subxectiva), cada unha delas caracterizada por unha determinada relación entre  suxeito e natureza, leva o autor do artigo a recoñecer ambas fórmulas nos Seis poemas, de xeito que o poemario ofrecería unha visión totalizadora da devandita relación.

Bibliografía secundaria sobre:
García Lorca, Federico; Seis poemas galegos; natureza; apógrafo; autógrafo; Guerra da Cal, Ernesto; Blanco Amor, Eduardo; poesía popular, folclore; cancioneiros medievais; paisaxe; impresionismo; simbolismo; costumismo; poesía clásica; poesía sentimental; modernidade; romanticismo; saudade; eu lirico; idilio; suxeito; cidade; Compostela; auga; chuvia; Bos aires; Sismundi, Ramón de; lúa; diálogo; morte; refrán; danza; tempo; Schiller, Friedrich.