O artigo analiza polo miúdo a escolma Río de son e vento tomándoa como exemplo paradigmático e como campo de experimentación metodolóxico co obxectivo último de deducir a lóxica coa que operan os procesos antolóxicos no contexto sociocultural galego. Chégase así a concluír a importancia histórica do discurso antolóxico na conformación e institucionalización da literatura galega.