O autor evoca un poema de Follas novas en que Rosalía de Castro identifica o seu corazón cunha rosa de cen follas, metáfora tamén da súa poesía. A continuación, Ricardo Carvalho Calero desfolla as unidades constituíntes da poética rosaliana: a oposición entre a percepción da traxedia da condición humana fronte á preocupación social; o binomio masculinidade fronte a feminidade, resolto ao ser a lírica rosaliana esencialmente humana; a orixinalidade fronte á imitación; a ordenación rítmica da linguaxe e a cuestión lingüística, na que Rosalía se mostra como poeta bilingüe e diglósica.