Alúdese ás dificultades para o estudo de Rosalía de Castro: unhas intrínsecas á obra e outras derivadas da glorificación interesada da escritora. Contra esa imaxe construída responde Pilar García Negro a través da análise da lírica e da narrativa. A estudosa ve en Rosalía unha conciencia clara do seu papel de escritora, un sentimento obxectivado ao servizo da verdade, un espírito patriótico e un pesimismo determinado polas circunstancias materiais. O exame do personaxe narrativo de Mara permítelle a García Negro consideralo guía da personalidade da propia Rosalía e comparalo con Follas novas cuxa voz lírica exterioriza, vinte anos despois, a reflexión sobre a escritura feminina.