ISTO NON É UN LIMIAR

Nas latrinas do mundo, na súa insolente impiedade.
Nos ocos que as leis abren, naqueles nos que nin as declaracións se asoman.
Nas pastosas palabras que reiteran o baleiro, o lugar común, a  condescendencia, o paternalismo.
Na violencia extrema da vida diaria, da negociación na renuncia.
Nos traballos de prestado, sen dereitos, sen dereito.
Na carne exposta en venda nos anuncios.
No escuro da casa.
Nos coidados dos corpos enfermos e exhaustos que ninguén coida, aí no escuro da casa.No desgaste óseo de anos en vixilia.
Nos abismos da familia que enche aquelas bocas, nas súas trampas.
Nas carnes púberes do turismo sexual e nos corpos encorvados das que cavan a terra, das que seguen a cavar a terra, a terra que non é súa, tampouco a lingua as nomea.
Nas horas áridas que se estenden cos anos e na ira da estafa.
Nos sotos da fábrica sen ceo e nas agullas que atravesan esas mans pequenas.
No escuro da rúa, nas súas esquinas, alí onde case ninguén mira, e nos  corazóns exhibidos en prime time.
Nos corpos mazados das mortas que eles matan, nos das que non matan e atan cada hora ao seu paso.
Nas cancións de amor que tararean a sombra do desprezo.
Na exclusión das que non pactan nin negocian nin planean nin redactan nin dialogan nin declaran, senón que recollen os restos dos papeis e abrillantan esas mesas e limpan as moquetas e fregan as baldosas das salas de reunión.
Nas mans envellecidas que cosen a deshora os restos da súa vida.
Nos pés curtidos das que andan a terra á procura de auga, nas súas terras enxoitas usurpadas espoliadas.
Na metade do ceo que sosteñen as que nunca serán aviadoras.
Na alta dignidade das que chaman vítimas e son en realidade rebeldes, na defensa mortal da súa liberdade, na alta dignidade da súa rebelión, esas que eles matan.
No valor das que cada día van descolgando pouco a pouco os seus medos e na beleza das que danzan ao velas.
No cansazo das exhaustas de estar a comezar sempre e na paixón das que sempre comezan.
Nos corpos delas, campo de batalla de todas as guerras.
Aí radica esta furia e esta razón.
Non queremos un sitio, queremos outro lugar.