Logo de suliñar a dimensión complementaria que a obra comentada ten, no conxunto da produción de Fonte, a recensión subliña o parentesco da obra coa poesía moderna, sobre todo no relativo á condición marxinal dos seus personaxes e espazos. De novo, a cidade como protagonista da poesía de Fonte e, nela, o poeta como cazador de versos. Profundízase no aspecto metaliterario do poemario, sinálase a devoción que nel se amosa aos poetas de finais do XIX e alúdese á resistencia e a ironía como actitudes claves do poemario. Para rematar, gábanse algúns aspectos métricos e estilísticos.