Basilio Losada considera que Rosalía de Castro é un clásico no sentido orteguiano porque non se esgota a súa mensaxe no ámbito temporal no que lle tocou vivir e porque é quen de suxerir novas lecturas. A continuación repasa a recepción sufrida pola poeta dende unha consideración folclórica, pasando por outra existencial e, finalmente, social. Esta última, para Losada, é tamén unha interpretación relixiosa cuxos elementos centrais son o silencio de Deus e a dor dos inocentes. Conclúese reiterando que unha das dimensións máis relevantes da poeta é "aquela onde a poesía social, a poesía relixiosa e o mesmo talante persoal de Rosalía coinciden".