O artigo propón unha interpretación hermenéutica da poesía rosaliana centrada na análise das figuras estéticas por medio das cales se levan a cabo os procesos de constitución dun suxeito agonal. Así, a cuestión da identidade céntrase no tema da orixe. As sombras como figuración da alteridade relaciónanse co motivo do "ben perdido". E tamén o acto da escrita se concibe e se representa de xeito agónico. A análise destes elementos permítelle ao autor do artigo validar a súa hipótese de partida, que propón superar a tradicional distinción entre poesía rosaliana subxectiva e obxectiva para vela como unha autora que reflicte xa plenamente a crise moderna da representación.

Bibliografía secundaria sobre:
Castro, Rosalía de; intimismo; modernidade; romanticismo; Bécquer, Gustavo Adolfo; Jauss, Hans Robert; Man, Paul de; obxectividade; subxectividade; Hegel, Friedrich; Foucault, Michel; identidade; Hölderlin, Friedrich; suxeito; Machado, Antonio; Jiménez, Juan Ramón; Espronceda, José de; Valle-Inclán, Ramón María; Mallarmé, Stéphane; representación; Schiller, Friedrich; Cantares gallegos; Follas novas; paisaxe; natureza; silencio; morte, dor; desexo; patria; memoria; sombra; alteridade; mito; orixe; En las orillas del Sar; figuración; sublimación; folclore; estereotipo; arquetipo; símbolo; épica; elexía; ubi sunt?; enunciación; ruris encommium; saudade; dialoxismo; intertextualidade; espazo; eu lírico; fantasma.