Reseña que propón interpretar Das últimas mareas como texto continuador da poética "existencial, amorosa e solidaria" que a autora iniciara en Palabra de mar, continuidade suliñada polo emprego da simboloxía mariña. Coméntase tamén polo miúdo o diálogo intertexual que o poemario desenvolve con outras voces e proponse unha interpretación en clave alegórica do motivo da viaxe, eixo arredor do que se articula unha obra que pretende darlle unha revirivolta desencantada ao mito de Penélope.