Alonso Montero salienta a pertenza de Francisco Añón aos precursores, ademais de sinalar o papel de Manuel Curros Enríquez na súa recuperación. A continuación, alude á importancia do libro de Fernando Bel Ortega porque subsana lagoas existentes arredor de Francisco Añón, sobre todo aquelas relativas á súa biografía (presenza en Portugal e en Sevilla) e ao seu corpus poético.

A pesar de botar en falta un maior estudo lingüístico e ecdótico da obra de Añón, o prologuista considera que o traballo de Bel Ortega permite ler e situar a obra do coruñés no Prerrexurdimento.