Crónica das presenzas e ausencias de Manuel Curros Enríquez na Galicia interior e na Galicia exterior, entre 1936 e 1971, data esta última da edición da súa poesía galega completa. Compleméntase cun apéndice no que se reproducen algúns dos documentos mencionados no estudo.

O autor sinala o ermo cultural creado tras a Guerra Civil e presta atención á construción da imaxe que o réxime franquista se fixo sobre o compromiso civil de Curros Enríquez, a cal conduciu xa antes de 1939 á prohibición dos seus libros nas bibliotecas da zona controlada polo exército de Franco; mentres que como contrapartida, na zona republicana os seus textos eran adaptados á nova situación histórica como instrumentos de axitación e propaganda antifascista. Alonso Montero mostra a escaseza de noticias sobre a obra e a personalidade de Curros durante os anos 40, e isto malia reeditarse o tomo I das súas Obras Completas e, en enclaves da emigración e do exilio (Buenos Aires, La Habana, Toulouse), reeditarse parte da súa produción e seguir convocándose conferencias e lecturas públicas de textos. Nos anos 50, a partir da conmemoración do centenario do poeta (1951), Alonso Montero documenta a celebración de actos diversos na España franquista, especialmente en Celanova, nos Centros Galegos de Madrid e Barcelona e tamén na prensa non oficialista. No exterior, Eugenio Montes protagonizou un acto conmemorativo no Centro Galego de La Habana. Publicáronse ademais dúas biografías, debidas a Antonio Vilanova e a Luís Carré, ambas en Buenos Aires. E houbo así mesmo actos no Centro Galego de Caracas. As reedicións de Curros nestes anos foron escasas: en 1956 apareceu o volume Obras escogidas; en 1969, O Divino Sainete; e xa en 1971, a editorial Castrelos de Xosé María Álvarez Blázquez publicaría a súa obra completa en galego.

Xesús Alonso Montero conclúe examinando algunhas contradicións nas que incorreron os censores franquistas ao xulgaren a obra do poeta ourensán.