Manuel Forcadela traza neste texto unha panorámica da poesía galega de posguerra, desde 1936 a 1975. Faise incidencia nas diversas xeracións e promocións de autores, así como nas escolas e tendencias que definen este período da literatura galega contemporánea. Hai tamén unha breve reseña crítica dos autores e autoras máis salientables e dos libros que estableceron pautas logo continuadas ou referentes estéticos e/ou expresivos relevantes.