Neste texto inédito Celso Álvarez Cáccamo parte da imposibilidade de escoller un poema -a partir da petición que lle fixeran de que lese uns versos seus na homenaxe a Francisco Pillado. Esta é a escusa para reflexionar sobre os límites da poesía; sobre o baleiro que queda no papel logo de ler un texto que o lectorado fai seu; e sobre cómo o receptor acaba gozando xa non da propia creación, senón da lembranza que ten dela.