Despois de citar o labor polifacético de Fermín Bouza Brey, abórdase o seu interese por Rosalía de Castro como símbolo de Galicia e mito nacionalista, como obxecto de estudo e como motivo poético.

Como símbolo e mito nacionalista, segundo Carmen Blanco, Bouza Brey usou a denominación valorativa masculina na liña androcéntrica xeracional que vai dende o século XIX ata os anos oitenta do XX (cando o pensamento feminista ampliou o seu sentido). Para o autor, Cantares sería un libro moi importante na literatura galega e o matrimonio de Rosalía con Murguía tería gran transcendencia histórica. En canto a Rosalía como obxecto de estudo,  Bouza Brey ocupouse da súa biografía e da recuperación dos seus textos en prosa e en verso. Por último, como motivo poético –para a estudosa- Bouza recrea e interioriza nos seus textos poéticos e narrativos a imaxe dunha Rosalía nai e sufridora pero tamén símbolo galeguista. A máxima expresión desta dedicación sería o proxecto fanado A rosa de cen follas en colaboración con Ramón Otero Pedrayo.

Bibliografía secundaria sobre:
Bouza Brey, Fermín; Seminario de Estudos Galegos; Nao senlleira; Castro, Rosalía de; galeguismo; feminismo; Grial; Otero Pedrayo, Ramón; Alonso Montero, Xesús; Día das Letras Galegas. Fermín Bouza Brey; Carballo Calero, Ricardo; Follas novas; Antipater de Sidon; Sago; Cantares gallegos; Ricardo Carvalho Calero. Umha voz na Galiza; Literatura galega de muller; Lorenzana, Salvador; Fernández del Riego, Francisco; Galicia Emigrante; Murguía, Manuel; La Noche; Roig Rechou, Blanca-Ana; Historia de Galicia; Albert Robatto, Matilde; Rosalía de Castro y la condición femenina; Tobío, Lois; Filgueira Valverde, Xosé; Cuadernos de Estudios Gallegos; 7 ensaios sobre Rosalía; Pimentel, Luís; Sombra do aire na herba; Seitura; Curros, Manuel; Cabanillas, Ramón; época Nós; Cabalgadas no Salnés; A rosa de cen follas; guerra civil; Biblioteca Penzol.