A reseña interpreta o poemario como froito da necesidade da escritora de manter un diálogo co compañeiro falecido, o poeta Eduardo Moreiras, para o que constrúe unha escenografía simbólica de xinea pimenteliana. O percorrido polos lugares que acolleron o desenvolvemento da historia de amor ten algo de peregrinaxe profana e os signos da linguaxe amorosa, que a reseña debulla, cumpren unha función litúrxica que acompaña o proceso de identificación entre o amor e a experiencia mística. Saliéntase tamén a mesta rede de relacións intertexuais que o poemario tece.