Prólogo á escolma do colectivo Rompente. Despois de felicitar o lector por achegarse ao libro, alúdese aos que intentaron electrificar a poesía galega e indícase que aínda non se escribiu a historia recente da poesía galega. Para o autor, Rompente era un idioma que comezaba a morder doutra maneira, aspecto que quere agradecerlle ao colectivo. Por último faise referencia ao valor dos textos seleccionados.