Recensión do poemario Zen invernos de Román Raña que se abre cun percorrido pola biografía vital e literaria do poeta, contextualizándoa no ámbito da chamada xeración dos 80. O comentario parte do título como síntese do xogo opositivo que desenvolve o poemario para analizar logo as lecturas simbólicas do motivo do inverno,visto dende unha perspectiva temporal. Préstaselle tamén especial atención ao afán modernizador da forma métrica do soneto que, segundo Forcadela, revela o poemario. Valóranse igualmente cuestións lingüísticas, paratextuais, estructurais, así como a dimensión metaliteraria da obra.