A partir das teorías de J. Butler e T. Laqueur o artigo revisa os conceptos de sexo e xénero, e o de performance como autorrepresentación do suxeito. Estas consideracións preliminares alicerzan a análise dos discursos das poetas galegas dos 80 e, sobre todo, dos 90, con especial atención á produción de Emma Pedreira, Yolanda Castaño e Lupe Gómez. O obxectivo é poñer de manifesto como estas autoras abren a porta a novas concepcións do(s) corpo(s) feminino(s) como paso previo á reivindicación dun novo suxeito feminino que ocupa unha posición central no discurso poético de todas elas.