O autor nega a necesidade das autopoéticas, que en xeral cre ligadas a estados de ánimo e por tanto prescindíbeis. A este efecto, retoma unha idea exposta polo propio director do Boletín Galego de Literatura, Anxo Tarrío Varela, segundo a cal a poesía ten de explicarse e sosterse en por si. Segue logo unha serie de poemas centrados nalgúns dos temas recorrentes no autor: o amor e as súas sucesivas estacións, a previsión da morte, o paso do tempo, e tamén as homenaxes aos amigos idos e algunhas referencias artísticas (musicais, cinematográficas...) latentes na memoria estética na que asentou un certo oficio de vivir.